Home sweet home …. right?

Ja ... een ‘ultima historia’ schrijven is nooit leuk, maar ik denk ... ik pijnig mezelf niet langer en gooi het er maar gewoon uit. We zitten ondertussen alweer 4 weken tussen de Haarlemse muggen, dus tijd voor het laatste naslagwerk voordat de herinneringen ‘vervagen’. Het is een lange, dus bijt jezelf er maar weer lekker doorheen ☺

De laatste weekjes op Ibiza hadden we het weliswaar zelfs een beetje druk, druk met mensen zien en leuke dingen doen. Ibiza is niet groot, maar we waren nog lang niet klaar met alles bekijken, conclusie ... we moeten gewoon weer terug, kort of lang, wie zal het zeggen.

Net zoals in Nederland, was het 1 grote voetbalgekte in Ibiza, café de Hoeck barstte bijna uit zijn voegen toen Nederland won en had in zijn historie nog nooit zo’n goede avond gedraaid. De straat veranderde spontaan in een Oranjestraat en er was geen doorkomen aan voor elke Spaanse auto die het aandurfde door deze straat te rijden. Vaste bewoner of toerist, Nederland vierde feest op het eiland.

Tussendoor zijn we een weekje terug gegaan naar Nederland. Ronald had een klus op Ruigoord bij het Tribes Festival en we hebben mijn gloednieuwe knappe nichtje Anna-Roos lekker geknuffeld, want hier kon ik toch echt niet langer op wachten. Maar na die week, snel weer terug naar ons geliefde eilandje! Gelukkig stonden op Schiphol ook de schermen aan, dus hoefden we niets te missen van de voetbal. Weer gewonnen! Nu snel terug, want oooooh ... wat missen we Diana. Vooral het chillen in de hangmat met een warme hond op je schoot ☺

Oud backpackers collegaatje Marloes was ook op het eiland met een vriendin en we hebben lekker bijgepraat onder het genot van bbq en 1000den toekijkende sterren ... Een hele gezellige avond met waakhond Diana die de vijanden op afstand hield.

Ons Ibiza avontuur zou niet compleet zijn, zonder vis avontuur. Eigenaar Juan en Ronald gingen na een grondige voorbereiding in de schemering de lijnen uitzetten, piraterij, want zelfs in Ibiza worden de regels strenger en strenger. Maar helaas voor de politie ... vanavond is er geen maan en veel bewolking en complete darkness zorgt ervoor dat de visjes meer bijten. Dus ze moesten wel. En het resultaat loog er niet om, dit bleek toen we ’s ochtends 6 uur op pad gingen om de buit binnen te halen. 15 x Sargo, dus dat wordt smullen. Bootjes zijn nog steeds niet mijn favoriet, maar dit had ik niet willen missen. Ronald heeft vervolgens een snelcursus vis schoonmaken gehad van de Master himself en ook Diana stond er uiteraard met haar neus bovenop ☺

Tussendoor ook nog verschillende galerieën bezocht om te zien of we onze werken er kwijt konden, staal en mozaïek. Ronald had bijna een deal in the pocket bij de BFOR sushi lounge, waar mensen als Paris Hilton komen ☺

Omdat het einde in Ibiza er aan zit te komen, heb ik als bedankje voor het fantastische verblijf een mozaïek naamboord gemaakt voor het huis en Ronald heeft zijn beste ‘natural’ graffiti ooit gemaakt. Diana had op de muur moeten gaan pronken, zodat Can Miculau (zo heet de finca) wat herkenbaarder zou zijn (straatnamen zijn er namelijk niet altijd), maar daar dacht de politie net iets anders over. Uiteraard kent Juan het hele eiland, dus geen boetes, maar een nieuwe uitdaging voor Ronald, breng de muur in zijn originele staat terug. Hmmm ...

We hadden het zo lang mogelijk uitgesteld, maar nu moesten we er toch echt aan geloven. Schoonmaken, Inpakken en bijna wegwezen. Ongelukjes gebeuren natuurlijk altijd op de laatste dag, dus besloot ik mezelf nog bijna een hersenschudding te bezorgen door er nog even een raam uit te koppen (letterlijk), aaaauuuuwwww! En we zijn er achter gekomen dat de auto nog voller kon (een kampeeruitrusting moest er ook nog even bij worden gepropt) en ook het dak werd meer en meer benut.

De dag voordat we weg gingen nog even langs bij Tim (van de Bed and Breakfast) en ja hoor, onze worst nightmare werd werkelijkheid. Terwijl we de hobbelige dirtroad opreden, zei de auto opeens iets wat ie niet moest zeggen! Is dit een teken, mogen we het eiland niet verlaten??? Na de foto’s van loshangende onderdelen doorgestuurd te hebben naar ‘eerste hulp bij auto’s’ Henk, was de conclusie: ruk dat er maar af en dan kan die weer vol gas! Wij waren stomverbaasd en opgelucht. de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Maar we rijden nog! Op naar de laatste avond, weer een voetbalwedstrijd in Ibiza en de dag erna het afscheid van Diana, Juan en kunstenaar Marcel Schellekens. Op naar de boot! ADIOS IBIZA !!!

De terugreis was een stuk aangenamer dan de heenreis, qua weer dan, en het zwembad aan boord maakte het bijna tot een ware cruise ervaring. Langzaam raakte Ibiza uit het zicht en toen ineens ..... welkom in Denia .... f***ing hot! Nou zijn we toch echt wel wat gewend, maar dit is vasteland Spanje, 40 graden!!!

Denia, een leuke stad met historische straatjes, een kasteelruïne, talloze pintxos restaurantjes, wijntjes, voetbal (want we zitten nog in de race) en Bous al Mar. We vielen uiteraard weer midden in een Spaanse fiësta, waar de stieren door de straten rennen, overal muziek en gezelligheid en het spektakel aan het water waar tientallen daredevils proberen een stier het water in te jagen. We zijn erachter dat het dier gelukkig goed kan zwemmen en de enige die gepijnigd zijn, waren de deelnemers. Welkom in Spanje!

Door de godverslagen hitte hadden we wel zin om een soort van Agua Azuletje (bekend uit Mexico) mee te pakken. Vlakbij Denia zat de kleinere versie hiervan, doorlopende watervallen waar je heerlijk kan zwemmen. Een aanrader voor als je er in de buurt bent. En ... we konden het natuurlijk niet laten om op de terugweg naar de camping een pitstop te maken ... die bastards wilden we toch ook wel eens in het echt zien in ... BENIDORM! Even wat oudjes spotten en snel weer exit.

Ronald zat lekker in zijn creatieve modus en heeft een mooi kunstwerk achtergelaten voor de camping en toen ..... door het dorre midden van Spanje heen rechtstreeks naar meer goddelijke oorden ... de wijnstreek RIOJA! Ooohhh, wat hebben we hier naartoe geleefd. In het noorden van Spanje hebben we ons een week lang vermaakt tussen de wijnstruiken en bodega’s, wat een mooi gebied, Ibiza heeft er een concurrent bij! Maar behalve wijn, biedt deze streek nog veel meer moois. Ons te laat komen voor een wijntour, heeft ons uiteindelijk bij warmwaterbronnen gebracht. Zo van de koude rivier, de hete baden in, wat een verwennerij. Tussendoor nog wat dammetjes gebouwd en dinosaurussen gespot ☺

En .... we zitten nog steeds in fiësta modus, om precies te zijn San Fermin in Pamplona! Vroeg uit de veren, want om stipt 8 uur gaan de stieren uit de startblokken. En een gewonde of zelfs dode meer of minder, malen ze niet om, je kiest er immers zelf voor. Wat we konden verwachten wisten we niet, maar wat een feest. Straten bezaaid met mensen en 95% draagt witte kleding met een rood sjaaltje om de nek en een rode sjaal als riem. De hele dag waren er allerlei festiviteiten door de hele binnenstad met heeeeeel veeeeel pintxos en wijn. Gekkenhuis! Na wat boze blikken, zelf ook maar sjaaltjes gekocht, beetje integreren kan geen kwaad natuurlijk. ’S Avonds de arena in onder het mom van, we zijn hier nu en willen ons echt onderdompelen in de traditie en of je nu voor of tegen bent, feit is dat het een waar spektakel is en een traditie die waarschijnlijk nooit verloren zal gaan. 1000den feestende mensen, dweilorkesten, spandoeken en koelboxen vol met eten en drinken, al kijkende naar de matadoren die hun werk doen. Wij als nono’s snapten weinig van de spelregels, maar gelukkig zat er een Engels sprekende man naast ons die het hele gebeuren uitlegde. Het was de laatste avond van een week durend San Fermin, dus extra beladen allemaal.

Het feest eindigt met een giga vuurwerk aan de rand van de stad en het officiële einde van het feest is op een plein waar velen kaarsjes branden en tot tranen toe geroerd zijn, want ze moeten weer een heel jaar wachten op de volgende San Fermin. Uiteindelijk geeft de burgemeester aan dat de sjaaltjes af mogen en dan is het klaar. Wat een ervaring!

Helaas moesten we na een week alweer weg uit deze mooie streek en camping met leuke mensen. Ja ... ook deze camping is weer een kunstwerkje waard ☺

Op naar Frankrijk, maar niet zonder een pitstop in San Sebastian. Ff afkoelen in zee en een snelle hap. Helaas brak, vanuit het niets, de hel daar los. Een giga zandstorm zorgde ervoor dat het hele terras weg vloog en iedereen dekking zocht. Held Ronald heeft samen met een andere barhanger, zo goed en kwaad als het kon, het personeel geholpen om de boel te redden. Dat was ff stressen in het anders zo mooie San Sebastian. Maar snel weer op pad en de laatste blik van San Sebastian was een vervuilde straat van alle vuilnisbakken die leeg gewaaid waren.

En toen ... la douce France, op naar de Dordogne, om net zoals vroeger, te kanoën! Na wat zoeken een leuke camping, waar half Nederland op stond, maar we hadden een topplekje aan het water met uitzicht op de voorbijtrekkende kano’s. Gelukkig hadden we voor een dagje peddelen de beste dag van de week uitgekozen, maar goed, het schuilen onder de bomen, maakte de tocht ook wel weer charmant. En diehards als we zijn, helemaal door tot het eind, 25 km. Heerlijk zo op het water, met de chateaus aan de rand en sfeerverhogende oude bruggen. Alleen die regen he!

De Dordogne heet voor ons vanaf nu de Donderdogne, het onweer leek niet meer te stoppen en de regenwolk trok ook niet voorbij. Maar onze nieuwe tent was een super aanwinst, alles droog! Na wat typische Franse plaatsjes bezocht te hebben, zoals Domme en Sarlat, waar alles jolie was, werd het tijd om naar onze laatste stop te vertrekken.

Futuroscope, wat na zijn opening in 1987, toch iets minder futuristisch is als de naam doet klinken, maar wat zeker een leuke dag is geweest. Veel 3d shows en ik ben me weer even bewust geworden van het feit dat ik geen 15 meer ben, na 5 seconden je ogen dicht doen in een attractie omdat je anders niet weet of je maaginhoud binnen blijft. Aan het eind van de dag een mooie vuurwerk en lichtshow, terug naar de camping en dan is toch echt de allerlaatste nacht aangebroken van onze 5 maanden durend avontuur.

Gelukkig is het in Nederland ook mooi weer en stiekum is het ook wel weer lekker om in je eigen huis te slapen. We zijn in ieder geval een stuk wijzer over een mooi eiland en wie weet wat de toekomst ons allemaal gaat brengen. Het is sowieso een totaal andere ervaring om op een plek te wonen en een leven op te bouwen dan als backpacker te reizen. We zijn er nog niet uit wat we leuker vinden ☺ Maar het is een rijk gevoel dit allemaal te kunnen doen. We hebben een droom verwezenlijkt en veel gedaan van wat we wilden doen.

Nu, na ruim 4 weken thuis te zijn, loopt hier het leventje al weer lekker. Alleen die k**regen! Het terugverhuizen is weer achter de rug en we vinden allebei weer langzaam onze draai. En ... voor alle mensen die we hier voor ons aan het werk hebben gezet, superbedankt, jullie weten zelf wel wie jullie zijn.

Dikke kus van ons ☺